Festiwal Słowian i Wikingów na Wolinie – regulamin walki i turniejów
Niniejszy regulamin w części ogólnej dotyczy wszystkich bitew, turniejów i inscenizacji z wykorzystaniem replik broni historycznej. W dalszej części uregulowano zasady dotyczące poszczególnych turniejów.
Uzbrojenie ochronne
Dozwolone jest uzbrojenie ochronne spójne z odtwarzanym okresem i obszarem geograficznym, datowane na IX-XI wiek i zadbane. Wszelkie niehistoryczne elementy uzbrojenia ochronnego powinny być ukryte. Dozwolone jest użycie masek sekretnych i innych zabezpieczeń oczu i twarzy o ile są niewidoczne. Rekomendowane jest użycie ukrytych pod strojem historycznymosłon kolan, łokci i genitaliów, jak również historycznych lub ukrytych osłon korpusu.
Organizator nie ponosi odpowiedzialności w przypadku gdy uczestnik rezygnuje z rekomendowanego uzbrojenia ochronnego.
Minimalne uzbrojenie ochronne obejmuje hełm, czapkę lub kaptur pod hełm osłaniające kark, rękawice oraz ukrytą pod strojem historycznym osłonę przedramion. Brak takiego wyposażenie powoduje usunięcie uczestnika z pola walki przez sędziów lub organizatorów.
Dla uczestników walczących bronią jednoręczną dozwolone są tarcze drewniane, zgodne pod względem spójności z odtwarzanym okresem i obszarem geograficznym, datowana zgodnie z regulaminem festiwalu, o średnicy nie niższej niż 40 cm.
Broń
Dozwolona jest broń spójna z odtwarzanym okresem i obszarem geograficznym, datowana zgodnie z regulaminem festiwalu, zadbana, bez zadziorów. Krawędź tnąca powinna być stępiona do stopnia pozwalającego na wyprowadzanie uderzeń bez uszkodzenia ciała uczestnikówi mieć nie mniej niż 2 mm. Sztych broni siecznej i toporów powinien być zaokrąglony do stopnia zabezpieczającego go przed wbiciem w ciało przeciwnika. Grot włóczni dwuręcznych powinien być zaokrąglony lub zawinięty albo posiadać zakończenie w postaci trwale przytwierdzonego elementu zabezpieczającego go przed wbiciem w ciało przeciwnika.
Dozwolona jest jednoręczna broń sieczna obejmująca miecze, szable lub długie nożeo masie całkowitej nie niższej niż 950 g.
Dozwolone są jednoręczne topory i czekany.
Dozwolone są włócznie dwuręczne o długości nieprzekraczającej 250 cm i topory dwuręczne o długości nieprzekraczającej 170 cm.
Zakazane jest używanie broni obuchowej innej niż topory jedno i dwuręczne.
Zakazane jest używanie włóczni jednoręcznych.
Zakazane jest używanie innej broni dwuręcznej.
Zakazane jest używanie tarcz na klatce piersiowej i brzuchu przez osoby używające broni dwuręcznej.
Zakazane jest używanie broni miotanej dowolnego rodzaju.
Każda osoba posługująca się włócznią dwuręczną lub toporem dwuręcznym zobowiązana jest poddać się weryfikacji umiejętności bezpiecznego posługiwania się daną bronią. Potwierdzeniem zaliczenia testu jest wstążka danego koloru lub inne przewidziane oznaczenie umieszczone w widocznym miejscu.
Organizator ma prawo weryfikacji broni i uzbrojenia ochronnego pod kątem jego bezpieczeństwa oraz zgodności z odtwarzanym okresem historycznym i rejonem geograficznym. Organizator ma prawo żądania wymiany używanej przez uczestnika broni i uzbrojenia na takie, które spełniają wymogi regulaminu. Organizator ma prawo wykluczenia uczestnika z danej rywalizacji w przypadku nie spełnienia wskazanego warunku.
Strefa trafień
Strefa trafień obejmuje dla broni jednoręcznej i toporów dwuręcznych: dzwon hełmu – czyli głowę bez twarzy i szyi, korpus, całe ręce z wyłączeniem dłoni od linii nadgarstkawzwyż oraz uda od linii kolan wzwyż, zaś dla włóczni dwuręcznych – korpusod linii pach w dół, z uwzględnieniem dołu pachowego, oraz uda od linii kolan wzwyż.
Strefa trafień została przestawiona na schemacie stanowiącym załącznik do niniejszego regulaminu.
Strefa trafień w turnieju indywidualnym poszerzona jest dodatkowo o dłonie.
Zabronione jest atakowanie sztychem broni jednoręcznej i toporów dwuręcznych, uderzanie głowicą broni oraz tarczą.
Zabronione jest wyprowadzanie uderzeń bronią drzewcową z wykorzystaniem jednej ręki.
Zabronione jest trzymanie włóczni dwuręcznych podchwytem.
Zabronione jest wyprowadzanie uderzeń toporem dwuręcznym zza głowy (tzw. „wędkowanie”).
Zabronione jest chwytanie toporem za kończyny lub szyję przeciwnika.
Zabronione jest wyprowadzanie uderzeń na twarz i szyję przeciwnika.
Zabronione jest wyprowadzanie uderzeń na kręgosłup odwróconego przeciwnika.
Zabronione jest uderzanie przeciwnika pięściami lub głową, kopanie w ciało przeciwnika (ale dozwolone w tarczę), jak również rzuty, duszenie oraz dźwignie na stawy przeciwnika.
Sędziowie
Sędziami są osoby wyznaczone przez organizatora, w tym miedzy innymi przedstawiciele drużyn działający w ramach Ligi Sędziów. Sędziowie podejmują decyzje w zakresie bezpieczeństwa publiczności oraz uczestników podczas bitew, dopuszczonych do walki replik broni oraz uczciwości uczestników przy trafieniu.
Sędziowie ubrani są w sposób pozwalający odróżnić ich od uczestników bitwy lub turnieju (np. poprzez zdjęcie koszul).
Sędziowie podczas starć posiadają długie kije, przy pomocy których mogą poprzez uderzanie uczestników w uzbrojenie ochronne (hełm, bark, tarczę) lub broń egzekwować wymagane zachowania, kiedy uczestnik nie reaguje na komendy słowne.
W przypadku gdy uczestnik narusza reguły i bezpieczeństwo walki,np. trzyma włócznię nieprawidłowym chwytem czy uderza toporem dwuręcznym zza głowy sędzia daje mu ostrzeżenie. W braku reakcji sędzia usuwa uczestnika ze starcia.
Sędziom przysługuje prawo odmowy dopuszczenia uczestnika do walki w przypadku gdy jego stan (np. pijany lub zbyt zmęczony ) zagraża bezpieczeństwu walki lub gdy uczestnik nie ma minimalnego wymaganego uzbrojenia ochronnego.
Sędziom przysługujeprawo żądania od uczestnika wymiany broni w przypadku kiedy jej stan zagraża bezpieczeństwu walki lub nie spełnia wymogów regulaminu.
Sędziom przysługujeprawo żądania od uczestnika pokazania wstążki lub innego oznaczenia wskazującego na umiejętność bezpiecznego posługiwania się daną bronią.
Sędziom przysługuje prawo nakazania położenia się uczestnikowi, który nie reaguje na trafienie.
Sędziom przysługuje prawo natychmiastowego usunięcia z pola walki uczestnika, który mimo ostrzeżenia walczy w sposób niebezpieczny.
Sędziom przysługuje prawo czasowego wstrzymania starcia lub zakończenia go przed czasem z uwagi na bezpieczeństwo uczestników lub publiczności czy konieczność udzielenia pomocy medycznej uczestnikowi na polu walki.
Sędzia może być czynnym wojownikiem i brać udział w walkach, jednakże nie może pełnić swojej funkcji w trakcie tej samej konkurencji, w której uczestniczy w walce.
Sędzia do wykonywania swoich obowiązków przystępuje bez widocznych oznak spożycia alkoholu lub innych używek, jak również nie pije alkoholu podczas ich wykonywania.
Bitwa
Jeżeli nie wprowadzono na daną bitwę innych ustaleń walka toczy się na zasadach sportowych, a każdy uczestnik trafiony w część ciała w strefie trafień pada i zostaje na polu (jako „martwy”) do końca starcia.
Podczas bitwy uczestnicy zwracają szczególną uwagę na bezpieczeństwo publiczności i innych uczestników oraz respektują decyzje sędziów. Uczestnik, który nie wykonuje poleceń sędziego może zostać usunięty z pola walki, a najbardziej rażących przypadkach może nie być zaproszony na kolejne edycje Festiwalu.
Przed bitwą sędziowie lub przedstawiciele organizatora mogą dokonać przeliczenia uczestników aby wyrównać liczebność obu stron.
Przed bitwą sędziowie dokonują sprawdzenia broni i stanu psychofizycznego uczestników pod względem zapewnienia bezpieczeństwa walki.
Wszyscy uczestnicy posługujący się włóczniami i toporami dwuręcznymi muszą posiadać przy sobie wyżej wskazane oznaczenia wskazujące na umiejętność bezpiecznego posługiwania się daną bronią.
Turniej indywidualny
Turniej indywidualny prowadzony jest przez dwa dni Festiwalu: w piątek – jedna lub więcej rund eliminacji, w sobotę – pozostała część turnieju. Turniej ma na celu wyłonienie najlepszego wojownika danej edycji Festiwalu.
W turnieju indywidualnym mogą wziąć udział jedynie osoby zgłoszone u organizatora. Liczba uczestników z danej drużyny ustalana jest na podstawie łącznej liczby uczestników zgłoszonych przez drużynę do uczestnictwa w danej edycji Festiwalu.
W turnieju mogą wziąć udział zawodnicy posługujący się bronią jednoręczną i tarczą lub dwiema brońmi jednoręcznymi.
Walkę wygrywa zawodnik, który trafi przeciwnika trzy razy w punktowane pole trafień. Finał rozgrywany jest do pięciu trafień. W przypadku trafień obopólnych żaden z zawodników nie otrzymuje punktu.
Strefa trafień w turnieju indywidualnym poszerzona jest dodatkowo o dłonie.
Punktowane są prawidłowe, mocne trafienia ostrzem broni. W przypadku przyłożenia broni do ciała przeciwnika punktowane jest jedynie wyraźne przeciągnięcie („cięcie”) bronią po strefie trafienia. W celu uniknięcia kontrowersji przy podejmowanych decyzjach ustalamy, że cios skuteczny to taki, który widać, słychać i czuć, czyli taki, który w prawdziwej walce mógłby przynieść jakikolwiek skuteczny efekt na drodze do pokonania przeciwnika.
Każde prawidłowe trafienie jest za jeden punkt.
Utrata broni przez zawodnika oznacza utratę przez niego jednego punktu.
Nie są punktowane uderzenia płazem, sztychem, uderzenia jedynie w luźno zwieszoną odzież lub uzbrojenie ochronne odstające od ciała.
Walka toczy się na wyznaczonym polu w kształcie kwadratu.
Walkę prowadzi sędzia główny i czterech sędziów liniowych.
Z każdej rundy do dalszej rywalizacji przechodzi zawodnik, który wygrał walkę, natomiast w przypadku nieparzystej liczby zawodników sędziowie mogą wylosować z grupy przegranych w danej rundzie tzw. „luckyloosera”, czyli zawodnika, który mimo swojej przegranej szczęśliwie powraca do turnieju aby walczyć w kolejnych rundach.
Sędzia główny
– walkę prowadzi sędzia główny i tylko on ma prawo do jej przerwania i wznowienia,
– sędzia główny daje komendę do rozpoczęcia każdego starcia,
– w przypadku przerwania walki sędzia główny podnosi rękę i czeka na decyzję sędziów liniowych,
– tylko sędzia główny ma prawo do dyskusji z zawodnikami, trenerami czy publicznością jeżeli uzna to za zasadne,
– sędzia główny nie decyduje o wyniku walki a jedynie ogłasza werdykt,
– jedyna decyzja mająca wpływ na przebieg walki którą sędzia główny podejmuje samodzielnie to upomnienie zawodnika w przypadku faulu bądź niebezpiecznego zachowania któregokolwiek z zawodników,
– w przypadku rażącego faulu lub innego zachowania zawodnika mogącego zagrozić bezpieczeństwu walki sędzia główny ma prawo do jej natychmiastowego przerwania i dyskwalifikacji zawodnika.
Sędziowie liniowi
– sędzia liniowy porusza się tylko i wyłącznie wzdłuż swojej linii kwadratu tworzącego pole walki,
– sędzia liniowy jest niemy, nie ma prawa do rozmów z kimkolwiek przez cały czas trwania walki włącznie z ewentualnym przerwami technicznymi o ile nie trwają dłużej niż 3 minuty,
– sędzia liniowy ogłasza swój werdykt tylko i wyłącznie poprzez znaki chorągiewką sygnałową, ale dopiero na wyraźną komendę sędziego głównego – głosową
– jedyny wyjątek kiedy sędzia liniowy ma prawo do zasygnalizowania zdarzenia bez zgody sędziego głównego to faul.
Sygnały , komunikaty i zasady postępowania
– jedna chorągiewka uniesiona do góry wskazuje na to który z zawodników trafił,
– dwie chorągiewki skrzyżowane na dole oznaczają: nie było punktu, nie widziałem czy punkt był, lub widziałem trafienie równoczesne,
– dwie chorągiewki skrzyżowane nad głową oznaczają faul.
O przyznaniu punktu decyduje zwykła większość, czyli co najmniej dwóch sędziów wskazujących jednego zawodnika.
W przypadku gdy taka sama liczba sędziów wskazuje na punkt dla jednego i drugiego zawodnika przyjmuje się, że było trafieni równoczesne i żaden z zawodników nie otrzymuje punktu.
W przypadku komunikatu faul, sędzia główny podchodzi do sędziego bocznego i wyjaśniają sytuację po czym wraca na pole walki i ogłasza decyzję np. upomnienie.
Dopuszcza się składanie protestów i wniosków przez zawodników w następujących sytuacjach :
– jeżeli zawodnik poczuł trafienie i sam na głos informuje że dostał – w tym momencie sędzia główny przerywa walkę, nie prosi sędziów bocznych o decyzję tylko sam ogłasza punkt na rzecz przeciwnika informując o zaistniałej sytuacji wszystkich dookoła,
– uderzenia w część stroju – zrzeczenie się prawa do punktu przez zawodnika trafiającego, w tym momencie sędzia główny przerywa walkę, nie prosi sędziów bocznych o decyzję, tylko sam ogłasza brak punktu informując o zaistniałej sytuacji wszystkich dookoła.
Faule, zasady przyznawania i ich konsekwencje:
Upomnienie ,otrzymuje zawodnik w sytuacji w której nastąpiło niebezpieczne uderzenie bądź zachowanie, ale które nie miało znamion celowego działania wykraczającego poza zasady turnieju.
Jeżeli zawodnik otrzyma upomnienie, to drugie w czasie tej samej walki zostaje uznane jako faul.
Zawodnik może również otrzymać upomnienie za uderzanie przeciwnika w strefy wykluczone przez organizatora.
Upomnienia są zerowane po odbytej walce, i nie są brane pod uwagę przy kolejnych.
Faul – otrzymuje zawodnik za ciosy szczególnie niebezpieczne, nawet jeśli nie noszą one znamion celowego działania.
Faule nie zerują się po skończonej walce i są brane pod uwagę przy kolejnych starciach.
Drugi faul kończy walkę– zawodnik zostaje zdyskwalifikowany z turnieju.
Turniej „Bitwa o most”
Turniej prowadzony jest przez dwa dni Festiwalu: w piątek – jedna lub więcej rund eliminacji, w sobotę – pozostała część turnieju. Turniej ma na celu wyłonienie najlepszego pięcioosobowego składu (tzw. „piątki”) danej edycji Festiwalu.
W turnieju mogą wziąć udział jedynie składy pięcioosobowe zgłoszone u organizatora. Liczba składów z danej drużyny ustalana jest na podstawie łącznej liczby uczestników zgłoszonych przez drużynę do uczestnictwa w danej edycji Festiwalu.
Uzbrojenie danej piątki jest dowolne, zgodne z regułami Festiwalu. Uczestnicy posługujący się włócznią dwuręczną lub toporem dwuręcznym zobowiązani są posiadać wstążkę lub inne oznaczenie wskazujące na umiejętność bezpiecznego posługiwania się daną bronią.
Walka prowadzona jest na tzw. „moście”, czyli podeście z desek lub wydzielonym polu. Zawodnik, który opuści pole całą stopą jest wykluczony z danego starcia.
Zwycięstwo w starciu polega albo na wyeliminowaniu poprzez trafienie wszystkich przeciwników, na wypchnięciu przeciwników z mostu.
Każda walka składa się z trzech starć. Walkę wygrywa piątka, która wygra dwa starcia.
Z każdej rundy do dalszej rywalizacji przechodzi piątka, która wygraławalkę natomiast w przypadku nieparzystej liczby składów sędziowie mogą wylosować z grupy przegranych w danej rundzie tzw. „luckyloosera”, czyli piątkę, która mimo swojej przegranej szczęśliwie powraca do turnieju aby walczyć w kolejnych rundach.
Sędziowie mogą zdecydować, że w przypadku gdy do finału dotarły trzy piątki, to każda walczy z pozostałymi w trzech starciach, a finał wygrywa ta piątka, która wygrała na tym etapie turnieju najwięcej pojedynczych starć.
Sędziuje sześciu do ośmiu sędziów – po dwóch lub trzech po każdej ze stron wzdłuż mostu
oraz po jednym stojącym za drużyną.
Zaznaczenie trafienia w sposób tradycyjny, poprzez komendy głosowe oraz konkretne zasygnalizowanie w sposób bezpośredni trzymanym w ręku długim kijem.
Sędziowie mogą nakazać powtórzenie starcia w przypadku gdy uczestnicy walczą niebezpiecznie lub gdy kontynuują walkę mimo tego, że zostali wcześniej trafieni lub spadli z mostu.
Kruczy turniej
Kruczy turniej prowadzi Bractwo Wojowników Kruki z udziałem sędziów z Ligi Sędziów lub innych osób wyznaczonych przez organizatora Festiwalu.
Wszystkie rundy turnieju odbywają się w sobotę.
Przygotowując ten turniej chcieliśmy jak najwierniej oddać realia walk toczonych we wczesnym średniowieczu. Podczas potyczek w bezpośredniej walce ginęła jedynie niewielka część wojowników. Gdyby ówcześni dowódcy tak szczodrze poświęcali swoich wojowników, jak ma miejsce podczas naszych bitew czy turniejów, to tysiąc lat temu błyskawicznie wyginęliby wszyscy walczący mężczyźni.
Kruczy turniej lepiej oddaje realia prawdziwych potyczek, w których chodziło nie tylko o to, by wygrać, ale też by przeżyć. Zwycięzców mogło przecież czekać kolejne starcie a wówczas mieli jedynie takie siły i broń, jakie pozostały po wcześniejszych walkach. To właśnie chcemy jak najwierniej odwzorować, zapewniając jednocześnie atrakcje dla widzów i przede wszystkim dobrą zabawę dla uczestników. Im lepsza drużyna, tym ma mniejsze straty.
W naszym turnieju zwycięża drużyna z lepszymi umiejętnościami i mądrzejsza taktycznie, która oszczędnie gospodaruje swoimi siłami. Warunkiem zwycięstwa jest albo wyeliminowanie całej drużyny przeciwnika, albo wyeliminowanie dowódcy.
Co najważniejsze: do następnej rundy zwycięzcy przechodzą jedynie w takim składzie, który przetrwał poprzednie starcie.
Z każdej rundy do dalszej rywalizacji przechodzi drużyna, która wygrała starcie, natomiast w przypadku nieparzystej liczby składów sędziowie mogą wylosować z grupy przegranych w danej rundzie tzw. „luckyloosera”, czyli drużynę, która mimo swojej przegranej szczęśliwie powraca do turnieju aby walczyć w kolejnych rundach, natomiast w takim przypadku mogą oni w dalszych walkach wystawić jedynie tylu zawodników, ilu pozostało najmniej licznej drużynie, która przeszła do następnego etapu.
Nagrodą dla każdego zawodnika z najlepszej drużyny jest specjalna dedykowana zawieszka z turnieju.
Wszystkie drużyny biorące udział w turnieju oświadczają, że w przypadku zajęcia drugiego miejsca wyrażają zgodę na konsumpcję od razu po wręczeniu bezpośrednio na placu bitwy nagrody za drugie miejsce – czyli puszki śledzi surstromming.
Zasady Kruczego turnieju:
Zasady ogólne
- Każda drużyna liczy maksymalnie 15 wojowników: do 10 na polu walki i do 5 w odwodzie. Organizator festiwalu może te liczby zmniejszyć do 12 wojowników: do 8 na polu i do 4 w odwodzie.
- Każda walka ma jedno starcie, ale sędziowie mogą nakazać jego powtórzenie.
- W przypadku powtórzenia starcia, do walki stają ci sami wojownicy z tym samym uzbrojeniem, co w poprzednim podejściu.
- Na komendę lub gwizdek oznaczający przerwanie walki wszyscy uczestnicy przestają walczyć i zostają na swoich miejscach celem policzenia ich przez sędziów.
- Do następnej rundy zwycięzcy przechodzą jedynie w takim składzie, który przetrwał poprzednie starcie.
- Każda drużyna ma przydzielonego sędziego.
- Każda drużyna, która podmienia wojowników lub pozostałą broń bez wyraźnej zgody przydzielonego sędziego zostaje zdyskwalifikowana.
- Każdy wojownik, który zachowuje się niebezpiecznie lub oszukuje zostaje zdyskwalifikowany.
- Każdy wojownik reaguje na komendy sędziów i respektuje je. Decyzje sędziów są wiążące.
- Każdy wojownik trafiony pada i leży nawet po zakończeniu starcia aż do czasu odnotowania tego trafienia przez przydzielonego do jego drużyny sędziego.
- Każdy wojownik ma przewidziane jedno życie na cały turniej.
Dowódca
- Każda drużyna ma wyznaczonego dowódcę. Pokonanie go lub śmierć wszystkich walczących w danym starciu powoduje przegraną całej drużyny bez względu na ilość osób pozostałych w odwodzie.
- Nie można zmieniać dowódcy pomiędzy starciami.
- Dowódca musi brać udział we wszystkich starciach – nie może być w odwodzie.
W razie wątpliwości – Najczęściej zadawane pytania
Czy dowódca ma więcej żyć?
Jak wyżej – dowódca też człowiek i też ma tylko jedno życie
Czy osoba z odwodu może dołączyć do trwającej walki gdy ktoś z jego ekipy zginie?
Nie, musi zaczekać do końca starcia
Czy można wymienić osobę, która nie zginęła w starciu na osobę z odwodu?
Tak, ale tylko pomiędzy starciami
Czy dowódca musi brać cały czas bezpośredni udział w walce?
Nie, może być chroniony przez swoją grupę, ale liczony jest do jej maksymalnej liczebności.